Tijdens onze camperreis door Spanje zien we overal dieren. Van katten die in de zon liggen te luieren tot honden die los lopen naast hun baasjes.
Het valt me op hoeveel aandacht er in Spanje wordt besteed aan opvang en zorg voor dieren.  In Torremolinos kwamen we bij Punta Gatuna, een bekende plek waar zwerfkatten worden opgevangen. Het is een zonnige dag en overal liggen katten, verscholen in het gras of onder struiken. Ze lijken te genieten van de warmte. Naast me op een bankje zit een vrouw met een grote zak. Zodra ze hem openmaakt, vliegen er duiven op haar af, en ook de katten worden alert.
“Ik kom hier elke dag,” vertelt ze. Ze geeft de katten te eten en zorgt dat ze niets tekortkomen. Samen met andere vrijwilligers houden ze de gezondheid van de dieren
in de gaten. Het ontroert me. Die liefde en toewijding had ik niet verwacht. Dit soort initiatieven lijken overal te zijn, vooral rond de feestdagen.
In Xaló bijvoorbeeld, kwamen we op een markt waar verschillende goede doelen stonden, waaronder veel voor dieren. Het voelt hartverwarmend, die saamhorigheid.    Maar tegelijkertijd vraag ik me af: waarom zijn al die organisaties eigenlijk zo hard nodig?

In Spanje lopen veel honden los, en ze luisteren opvallend goed. Onze hond Rex daarentegen moet altijd aan de riem, want zodra hij iets lekkers ruikt, is hij ervandoor. Het lijkt alsof Spaanse honden beter opgevoed zijn. Mijn inzichten worden tijdens een avondwandeling pijnlijk tenietgedaan.
In de schemering zie ik een puppy, stuntelig lopend op zijn te grote pootjes. Zijn baas loopt een stuk verderop. De pup duikt onder een paar restaurantstoelen en ik glimlach om zijn onhandigheid. Maar wat daarna gebeurt, laat me verstijven. Zijn baasje loopt op hem af, zegt niets, maar slaat hem meerdere keren. Ik wil iets zeggen, maar mijn Spaans schiet tekort en eerlijk gezegd weet ik niet wat ik moet doen. Machteloos loop ik verder.
Terug in de camper voel ik me rot. Hoe kan het dat ik zoveel dierenliefde zie in Spanje, maar nu ook dit?
Ik realiseer dat dit niet iets typisch Spaans is.

Helaas komt dit over de hele wereld voor. Ik kijk naar Rex, die tevreden naast me ligt. Ik aai hem nog maar een keer extra.

Het is misschien schrijnend om te zien dat er zoveel dierenopvangorganisaties zo hard nodig zijn, maar ik ben nu vooral dankbaar dat ze bestaan.