Wat is er magischer dan wakker worden bovenop een bergtop?
De rit naar de camping was een avontuur op zich. Kronkelend rijden we omhoog, steeds
hoger, tot we de top bereiken. En daar staat de Mont Blanc, indrukwekkend en massief, met
een uitzicht waar je stil van wordt. Boven ons zweven paragliders; het lijkt alsof je ze bijna
kan aanraken. Wat moet dat een geweldig gevoel zijn, zo tussen de bergen in de lucht
hangen.

De camping voelt als een dorpje op de top van de wereld. Skiliften, mountainbikers,
wandelaars, paarden, gezellige berghutten en kampeerders: alles komt hier samen. Een
paradijsje voor iedereen die de bergen wil beleven.

Die avond zet ik de wekker op 6:08 uur om de zonsopgang mee te maken. Maar dat had niet
gehoeven, want ik lig al vanaf middernacht wakker. Misschien is het de spanning, misschien
bang dat ik me zou verslapen.
Net voordat de wekker afgaat, stap ik uit de camper. Het is koud en ik trek een deken om me
heen. Buiten is het stil. Ik loop naar het platform waar normaal paragliders opstijgen. Dat is
nu mijn plekje. De lucht is helder, wat een geluk! Ik voel dat dit een mooi moment gaat
worden.

Terwijl ik daar zit, hoor ik ineens zachte voetstappen achter me. Jaap komt naar buiten met
een kopje thee. Hij zegt niets, glimlacht alleen, en laat me verder genieten. Dat soort kleine
dingen maken alles compleet.

In de stilte om mij heen komt de afgelopen periode weer naar boven. Momenten schieten
voorbij, elk met hun eigen kleur van emoties. Maar één gevoel wint het van de rest:
dankbaarheid.

Dan breekt het licht door. De eerste zonnestralen raken de bergtoppen, de lucht kleurt
oranje en roze. Vogels fluiten, en uit het dal zie ik kleine lampjes. Het leven beneden komt
langzaam op gang, terwijl hier boven alles nog sereen aanvoelt.
De zon wordt feller, en ik sluit mijn ogen. De warmte op mijn gezicht is heerlijk. Voor me
schittert de Mont Blanc in het ochtendlicht.

Wat een prachtig begin van de dag.
Goedemorgen! 🌞